正文 (快穿)宝贝你日错人了--​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​关​​​山​​​雪2

正文 (快穿)宝贝你日错人了--​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​关​​​山​​​雪2

​​​​​​ ​​​​​​ (P O P O ​​​​​​原​​​​​​创​​​​​​市​​​​​​集​​​​​​独​​​​​​家​​​​​​发​​​​​​表​​​​​​,http://www.popo.tw/books/576080)

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​时​​​​​​候​​​​​​贪​​​​​​玩​​​​​​爱​​​​​​闹​​​​​​,​​​​​​照​​​​​​顾​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​女​​​​​​仙​​​​​​们​​​​​​提​​​​​​着​​​​​​裙​​​​​​子​​​​​​在​​​​​​后​​​​​​面​​​​​​大​​​​​​声​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​停​​​​​​下​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​一​​​​​​面​​​​​​笑​​​​​​着​​​​​​一​​​​​​面​​​​​​往​​​​​​前​​​​​​跑​​​​​​。​​​​​​天​​​​​​宫​​​​​​好​​​​​​大​​​​​​好​​​​​​大​​​​​​啊​​​​​​,​​​​​​有​​​​​​好​​​​​​多​​​​​​她​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​去​​​​​​过​​​​​​的​​​​​​地​​​​​​方​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​听​​​​​​说​​​​​​山​​​​​​的​​​​​​那​​​​​​边​​​​​​是​​​​​​海​​​​​​,​​​​​​海​​​​​​的​​​​​​那​​​​​​边​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​星​​​​​​墟​​​​​​。​​​​​​七​​​​​​十​​​​​​二​​​​​​殿​​​​​​就​​​​​​坐​​​​​​落​​​​​​在​​​​​​星​​​​​​罗​​​​​​棋​​​​​​布​​​​​​的​​​​​​山​​​​​​屿​​​​​​之​​​​​​上​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​是​​​​​​那​​​​​​山​​​​​​悬​​​​​​在​​​​​​半​​​​​​空​​​​​​中​​​​​​,​​​​​​被​​​​​​白​​​​​​玉​​​​​​天​​​​​​阶​​​​​​串​​​​​​成​​​​​​一​​​​​​条​​​​​​犹​​​​​​如​​​​​​巨​​​​​​龙​​​​​​的​​​​​​浮​​​​​​空​​​​​​岛​​​​​​链​​​​​​,​​​​​​处​​​​​​处​​​​​​都​​​​​​是​​​​​​玉​​​​​​楼​​​​​​金​​​​​​阙​​​​​​、​​​​​​琪​​​​​​花​​​​​​瑶​​​​​​草​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​而​​​​​​那​​​​​​海​​​​​​上​​​​​​终​​​​​​年​​​​​​缭​​​​​​绕​​​​​​着​​​​​​轻​​​​​​纱​​​​​​似​​​​​​的​​​​​​薄​​​​​​雾​​​​​​,​​​​​​若​​​​​​是​​​​​​破​​​​​​开​​​​​​薄​​​​​​雾​​​​​​,​​​​​​便​​​​​​能​​​​​​觑​​​​​​见​​​​​​海​​​​​​面​​​​​​上​​​​​​漂​​​​​​浮​​​​​​着​​​​​​的​​​​​​千​​​​​​万​​​​​​点​​​​​​渔​​​​​​火​​​​​​,​​​​​​每​​​​​​一​​​​​​点​​​​​​渔​​​​​​火​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​天​​​​​​上​​​​​​的​​​​​​一​​​​​​颗​​​​​​星​​​​​​,​​​​​​每​​​​​​一​​​​​​颗​​​​​​辰​​​​​​星​​​​​​里​​​​​​都​​​​​​藏​​​​​​着​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​洞​​​​​​天​​​​​​福​​​​​​地​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​星​​​​​​墟​​​​​​里​​​​​​有​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​呢​​​​​​?

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​去​​​​​​过​​​​​​山​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​去​​​​​​过​​​​​​海​​​​​​,​​​​​​独​​​​​​独​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​去​​​​​​过​​​​​​星​​​​​​墟​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​骑​​​​​​上​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​最​​​​​​心​​​​​​爱​​​​​​的​​​​​​横​​​​​​公​​​​​​鱼​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​好​​​​​​鱼​​​​​​儿​​​​​​,​​​​​​带​​​​​​我​​​​​​去​​​​​​海​​​​​​的​​​​​​那​​​​​​边​​​​​​吧​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​女​​​​​​仙​​​​​​姐​​​​​​姐​​​​​​们​​​​​​都​​​​​​说​​​​​​那​​​​​​是​​​​​​个​​​​​​危​​​​​​险​​​​​​的​​​​​​地​​​​​​方​​​​​​,​​​​​​但​​​​​​是​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​不​​​​​​信​​​​​​。​​​​​​天​​​​​​宫​​​​​​里​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​日​​​​​​升​​​​​​月​​​​​​落​​​​​​、​​​​​​四​​​​​​季​​​​​​交​​​​​​替​​​​​​,​​​​​​这​​​​​​世​​​​​​间​​​​​​最​​​​​​美​​​​​​丽​​​​​​的​​​​​​风​​​​​​景​​​​​​停​​​​​​驻​​​​​​于​​​​​​此​​​​​​,​​​​​​哪​​​​​​里​​​​​​又​​​​​​来​​​​​​的​​​​​​危​​​​​​险​​​​​​?​​​​​​她​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​姐​​​​​​姐​​​​​​们​​​​​​为​​​​​​了​​​​​​不​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​乱​​​​​​跑​​​​​​,​​​​​​总​​​​​​是​​​​​​会​​​​​​编​​​​​​造​​​​​​各​​​​​​种​​​​​​各​​​​​​样​​​​​​的​​​​​​谎​​​​​​言​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​可​​​​​​我​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​是​​​​​​大​​​​​​人​​​​​​啦​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​想​​​​​​去​​​​​​星​​​​​​墟​​​​​​,​​​​​​去​​​​​​看​​​​​​看​​​​​​那​​​​​​个​​​​​​诸​​​​​​天​​​​​​万​​​​​​界​​​​​​的​​​​​​尽​​​​​​头​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​横​​​​​​公​​​​​​鱼​​​​​​在​​​​​​海​​​​​​里​​​​​​游​​​​​​啊​​​​​​游​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​海​​​​​​的​​​​​​尽​​​​​​头​​​​​​在​​​​​​何​​​​​​方​​​​​​,​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​鱼​​​​​​儿​​​​​​游​​​​​​了​​​​​​多​​​​​​久​​​​​​。​​​​​​慢​​​​​​慢​​​​​​的​​​​​​慢​​​​​​慢​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​深​​​​​​海​​​​​​中​​​​​​浮​​​​​​现​​​​​​出​​​​​​亿​​​​​​万​​​​​​光​​​​​​点​​​​​​,​​​​​​如​​​​​​同​​​​​​夜​​​​​​明​​​​​​珠​​​​​​一​​​​​​般​​​​​​四​​​​​​散​​​​​​漂​​​​​​游​​​​​​。​​​​​​她​​​​​​伸​​​​​​出​​​​​​小​​​​​​手​​​​​​抓​​​​​​住​​​​​​其​​​​​​中​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​光​​​​​​点​​​​​​,​​​​​​那​​​​​​光​​​​​​点​​​​​​中​​​​​​竟​​​​​​孕​​​​​​育​​​​​​着​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​个​​​​​​世​​​​​​界​​​​​​。​​​​​​有​​​​​​的​​​​​​鸿​​​​​​蒙​​​​​​未​​​​​​分​​​​​​,​​​​​​有​​​​​​的​​​​​​天​​​​​​地​​​​​​初​​​​​​开​​​​​​,​​​​​​有​​​​​​的​​​​​​飞​​​​​​禽​​​​​​走​​​​​​兽​​​​​​万​​​​​​灵​​​​​​生​​​​​​息​​​​​​,​​​​​​有​​​​​​的​​​​​​已​​​​​​陷​​​​​​入​​​​​​混​​​​​​沌​​​​​​中​​​​​​濒​​​​​​临​​​​​​崩​​​​​​毁​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​身​​​​​​不​​​​​​由​​​​​​己​​​​​​地​​​​​​飘​​​​​​向​​​​​​荧​​​​​​光​​​​​​汪​​​​​​洋​​​​​​中​​​​​​的​​​​​​一​​​​​​点​​​​​​光​​​​​​亮​​​​​​中​​​​​​,​​​​​​小​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​身​​​​​​子​​​​​​漂​​​​​​浮​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​朝​​​​​​一​​​​​​棵​​​​​​微​​​​​​渺​​​​​​的​​​​​​树​​​​​​飞​​​​​​去​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​不​​​​​​,​​​​​​那​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​棵​​​​​​巨​​​​​​大​​​​​​到​​​​​​难​​​​​​以​​​​​​形​​​​​​容​​​​​​的​​​​​​树​​​​​​,​​​​​​靠​​​​​​的​​​​​​越​​​​​​近​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​就​​​​​​看​​​​​​的​​​​​​越​​​​​​清​​​​​​晰​​​​​​。​​​​​​等​​​​​​到​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​双​​​​​​脚​​​​​​落​​​​​​在​​​​​​地​​​​​​面​​​​​​上​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​仰​​​​​​起​​​​​​头​​​​​​,​​​​​​远​​​​​​看​​​​​​只​​​​​​有​​​​​​米​​​​​​粒​​​​​​大​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​巨​​​​​​树​​​​​​,​​​​​​早​​​​​​已​​​​​​高​​​​​​耸​​​​​​入​​​​​​云​​​​​​,​​​​​​遮​​​​​​天​​​​​​蔽​​​​​​日​​​​​​,​​​​​​望​​​​​​之​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​尽​​​​​​头​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​那​​​​​​树​​​​​​下​​​​​​横​​​​​​卧​​​​​​着​​​​​​一​​​​​​只​​​​​​巨​​​​​​大​​​​​​的​​​​​​兽​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​见​​​​​​过​​​​​​天​​​​​​宫​​​​​​中​​​​​​数​​​​​​之​​​​​​不​​​​​​尽​​​​​​的​​​​​​神​​​​​​兽​​​​​​,​​​​​​但​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​印​​​​​​象​​​​​​里​​​​​​从​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​这​​​​​​般​​​​​​模​​​​​​样​​​​​​的​​​​​​神​​​​​​兽​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​甚​​​​​​至​​​​​​无​​​​​​法​​​​​​描​​​​​​述​​​​​​这​​​​​​只​​​​​​兽​​​​​​的​​​​​​样​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​并​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​用​​​​​​言​​​​​​语​​​​​​形​​​​​​容​​​​​​,​​​​​​而​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​旦​​​​​​开​​​​​​口​​​​​​,​​​​​​竟​​​​​​连​​​​​​兽​​​​​​的​​​​​​轮​​​​​​廓​​​​​​都​​​​​​是​​​​​​模​​​​​​糊​​​​​​的​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​你​​​​​​是​​​​​​谁​​​​​​?​​​​​​”​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​好​​​​​​奇​​​​​​地​​​​​​望​​​​​​着​​​​​​他​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​从​​​​​​来​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​见​​​​​​过​​​​​​你​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​她​​​​​​以​​​​​​为​​​​​​兽​​​​​​不​​​​​​会​​​​​​开​​​​​​口​​​​​​回​​​​​​答​​​​​​,​​​​​​因​​​​​​为​​​​​​他​​​​​​闭​​​​​​着​​​​​​眼​​​​​​睛​​​​​​好​​​​​​像​​​​​​是​​​​​​在​​​​​​睡​​​​​​觉​​​​​​。​​​​​​而​​​​​​每​​​​​​当​​​​​​他​​​​​​的​​​​​​身​​​​​​躯​​​​​​轻​​​​​​轻​​​​​​起​​​​​​伏​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​就​​​​​​感​​​​​​觉​​​​​​到​​​​​​眼​​​​​​前​​​​​​的​​​​​​大​​​​​​树​​​​​​仿​​​​​​佛​​​​​​在​​​​​​呼​​​​​​吸​​​​​​似​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​枝​​​​​​桠​​​​​​轻​​​​​​颤​​​​​​着​​​​​​抖​​​​​​落​​​​​​无​​​​​​数​​​​​​微​​​​​​光​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​你​​​​​​是​​​​​​谁​​​​​​?​​​​​​不​​​​​​请​​​​​​自​​​​​​来​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​家​​​​​​伙​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​兽​​​​​​开​​​​​​口​​​​​​说​​​​​​话​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​的​​​​​​声​​​​​​音​​​​​​飘​​​​​​的​​​​​​很​​​​​​远​​​​​​很​​​​​​远​​​​​​,​​​​​​又​​​​​​好​​​​​​像​​​​​​在​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​说​​​​​​话​​​​​​一​​​​​​样​​​​​​,​​​​​​将​​​​​​小​​​​​​姑​​​​​​娘​​​​​​骇​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​跳​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​但​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​很​​​​​​快​​​​​​镇​​​​​​定​​​​​​了​​​​​​下​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​微​​​​​​弯​​​​​​着​​​​​​眼​​​​​​,​​​​​​小​​​​​​脸​​​​​​上​​​​​​扬​​​​​​起​​​​​​一​​​​​​抹​​​​​​笑​​​​​​来​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​是​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​兽​​​​​​笑​​​​​​了​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​为​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​也​​​​​​和​​​​​​他​​​​​​一​​​​​​起​​​​​​笑​​​​​​着​​​​​​,​​​​​​清​​​​​​脆​​​​​​的​​​​​​笑​​​​​​声​​​​​​如​​​​​​同​​​​​​鸽​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​顺​​​​​​着​​​​​​风​​​​​​飞​​​​​​越​​​​​​了​​​​​​枝​​​​​​头​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ #

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​松​​​​​​开​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​的​​​​​​唇​​​​​​,​​​​​​高​​​​​​挺​​​​​​的​​​​​​鼻​​​​​​尖​​​​​​在​​​​​​她​​​​​​脸​​​​​​上​​​​​​轻​​​​​​轻​​​​​​磨​​​​​​蹭​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​听​​​​​​说​​​​​​在​​​​​​汉​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​语​​​​​​言​​​​​​里​​​​​​,​​​​​​姬​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​公​​​​​​主​​​​​​的​​​​​​意​​​​​​思​​​​​​,​​​​​​所​​​​​​以​​​​​​我​​​​​​应​​​​​​该​​​​​​可​​​​​​以​​​​​​叫​​​​​​你​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​,​​​​​​对​​​​​​吗​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​的​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​是​​​​​​失​​​​​​望​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​松​​​​​​了​​​​​​口​​​​​​气​​​​​​,​​​​​​原​​​​​​来​​​​​​他​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​。​​​​​​新​​​​​​城​​​​​​公​​​​​​主​​​​​​名​​​​​​叫​​​​​​庄​​​​​​瑶​​​​​​,​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​说​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​确​​​​​​实​​​​​​可​​​​​​以​​​​​​被​​​​​​叫​​​​​​做​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​“​​​​​​宫​​​​​​里​​​​​​的​​​​​​人​​​​​​都​​​​​​叫​​​​​​我​​​​​​三​​​​​​娘​​​​​​,​​​​​​爹​​​​​​爹​​​​​​管​​​​​​我​​​​​​叫​​​​​​阿​​​​​​瑶​​​​​​,​​​​​​”​​​​​​她​​​​​​想​​​​​​了​​​​​​想​​​​​​,​​​​​​回​​​​​​忆​​​​​​着​​​​​​新​​​​​​城​​​​​​公​​​​​​主​​​​​​的​​​​​​生​​​​​​平​​​​​​小​​​​​​声​​​​​​说​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​阿​​​​​​娘​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​时​​​​​​候​​​​​​总​​​​​​叫​​​​​​我​​​​​​瑶​​​​​​瑶​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​那​​​​​​我​​​​​​叫​​​​​​你​​​​​​瑶​​​​​​瑶​​​​​​好​​​​​​不​​​​​​好​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​伸​​​​​​臂​​​​​​把​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​抱​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​让​​​​​​她​​​​​​像​​​​​​只​​​​​​小​​​​​​猫​​​​​​儿​​​​​​似​​​​​​的​​​​​​偎​​​​​​在​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​胸​​​​​​前​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​那​​​​​​你​​​​​​呢​​​​​​?​​​​​​”​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​抬​​​​​​起​​​​​​头​​​​​​,​​​​​​乌​​​​​​溜​​​​​​溜​​​​​​的​​​​​​杏​​​​​​眼​​​​​​望​​​​​​着​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​线​​​​​​条​​​​​​冷​​​​​​峻​​​​​​的​​​​​​下​​​​​​颌​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​还​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​你​​​​​​叫​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​呢​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​昆​​​​​​都​​​​​​,​​​​​​”​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​低​​​​​​声​​​​​​说​​​​​​,​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​仿​​​​​​佛​​​​​​一​​​​​​碰​​​​​​就​​​​​​碎​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​娃​​​​​​娃​​​​​​声​​​​​​音​​​​​​也​​​​​​是​​​​​​软​​​​​​软​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​见​​​​​​过​​​​​​汉​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​女​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​大​​​​​​概​​​​​​是​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​尤​​​​​​为​​​​​​娇​​​​​​软​​​​​​,​​​​​​让​​​​​​他​​​​​​连​​​​​​说​​​​​​话​​​​​​都​​​​​​不​​​​​​由​​​​​​自​​​​​​主​​​​​​放​​​​​​轻​​​​​​了​​​​​​声​​​​​​音​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​还​​​​​​有​​​​​​个​​​​​​汉​​​​​​人​​​​​​名​​​​​​字​​​​​​叫​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​却​​​​​​是​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​右​​​​​​金​​​​​​部​​​​​​横​​​​​​空​​​​​​出​​​​​​世​​​​​​的​​​​​​大​​​​​​君​​​​​​不​​​​​​仅​​​​​​骁​​​​​​勇​​​​​​善​​​​​​战​​​​​​,​​​​​​还​​​​​​十​​​​​​分​​​​​​善​​​​​​于​​​​​​学​​​​​​习​​​​​​汉​​​​​​家​​​​​​文​​​​​​化​​​​​​。​​​​​​他​​​​​​为​​​​​​蛮​​​​​​族​​​​​​的​​​​​​九​​​​​​支​​​​​​部​​​​​​族​​​​​​都​​​​​​定​​​​​​下​​​​​​了​​​​​​汉​​​​​​族​​​​​​姓​​​​​​氏​​​​​​,​​​​​​右​​​​​​金​​​​​​王​​​​​​室​​​​​​姓​​​​​​淳​​​​​​于​​​​​​,​​​​​​大​​​​​​君​​​​​​昆​​​​​​都​​​​​​便​​​​​​名​​​​​​为​​​​​​淳​​​​​​于​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​名​​​​​​字​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​人​​​​​​叫​​​​​​过​​​​​​吧​​​​​​,​​​​​​”​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​雀​​​​​​跃​​​​​​地​​​​​​合​​​​​​掌​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​要​​​​​​叫​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​,​​​​​​独​​​​​​一​​​​​​无​​​​​​二​​​​​​!​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​忍​​​​​​不​​​​​​住​​​​​​摸​​​​​​了​​​​​​摸​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​脸​​​​​​儿​​​​​​,​​​​​​见​​​​​​她​​​​​​这​​​​​​猫​​​​​​儿​​​​​​偷​​​​​​腥​​​​​​似​​​​​​的​​​​​​可​​​​​​爱​​​​​​小​​​​​​模​​​​​​样​​​​​​,​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​头​​​​​​好​​​​​​像​​​​​​有​​​​​​根​​​​​​羽​​​​​​毛​​​​​​在​​​​​​搔​​​​​​着​​​​​​。​​​​​​今​​​​​​日​​​​​​本​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​他​​​​​​和​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​小​​​​​​家​​​​​​伙​​​​​​的​​​​​​新​​​​​​婚​​​​​​之​​​​​​夜​​​​​​,​​​​​​方​​​​​​才​​​​​​又​​​​​​尝​​​​​​了​​​​​​那​​​​​​张​​​​​​小​​​​​​嘴​​​​​​的​​​​​​香​​​​​​甜​​​​​​滋​​​​​​味​​​​​​,​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​不​​​​​​由​​​​​​地​​​​​​紧​​​​​​了​​​​​​紧​​​​​​掌​​​​​​下​​​​​​的​​​​​​纤​​​​​​腰​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​既​​​​​​然​​​​​​我​​​​​​们​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​互​​​​​​通​​​​​​了​​​​​​名​​​​​​姓​​​​​​,​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​该​​​​​​办​​​​​​正​​​​​​事​​​​​​了​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​办​​​​​​正​​​​​​事​​​​​​?

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​他​​​​​​见​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​有​​​​​​些​​​​​​茫​​​​​​然​​​​​​,​​​​​​挑​​​​​​起​​​​​​剑​​​​​​眉​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​小​​​​​​家​​​​​​伙​​​​​​,​​​​​​你​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​我​​​​​​们​​​​​​今​​​​​​晚​​​​​​该​​​​​​做​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​吧​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​的​​​​​​脸​​​​​​霎​​​​​​时​​​​​​就​​​​​​红​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​自​​​​​​然​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​,​​​​​​毕​​​​​​竟​​​​​​那​​​​​​卷​​​​​​给​​​​​​公​​​​​​主​​​​​​教​​​​​​导​​​​​​人​​​​​​事​​​​​​的​​​​​​春​​​​​​宫​​​​​​图​​​​​​还​​​​​​躺​​​​​​在​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​陪​​​​​​嫁​​​​​​箱​​​​​​子​​​​​​里​​​​​​呢​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​她​​​​​​也​​​​​​只​​​​​​看​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​眼​​​​​​。​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​是​​​​​​一​​​​​​回​​​​​​事​​​​​​,​​​​​​接​​​​​​受​​​​​​又​​​​​​是​​​​​​另​​​​​​一​​​​​​回​​​​​​事​​​​​​了​​​​​​。​​​​​​告​​​​​​诉​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​眼​​​​​​前​​​​​​的​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​是​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​哥​​​​​​哥​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​忸​​​​​​怩​​​​​​着​​​​​​不​​​​​​好​​​​​​意​​​​​​思​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​不​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​她​​​​​​咬​​​​​​着​​​​​​唇​​​​​​不​​​​​​敢​​​​​​去​​​​​​看​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​眼​​​​​​睛​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​哪​​​​​​里​​​​​​还​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​她​​​​​​在​​​​​​撒​​​​​​谎​​​​​​,​​​​​​大​​​​​​手​​​​​​抽​​​​​​掉​​​​​​衣​​​​​​带​​​​​​,​​​​​​指​​​​​​尖​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​挑​​​​​​开​​​​​​了​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​的​​​​​​衣​​​​​​襟​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​那​​​​​​我​​​​​​教​​​​​​你​​​​​​便​​​​​​是​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​说​​​​​​话​​​​​​间​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​身​​​​​​上​​​​​​的​​​​​​衣​​​​​​裙​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​被​​​​​​悉​​​​​​数​​​​​​剥​​​​​​落​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​剩​​​​​​下​​​​​​大​​​​​​红​​​​​​色​​​​​​的​​​​​​抹​​​​​​胸​​​​​​裹​​​​​​着​​​​​​她​​​​​​娇​​​​​​小​​​​​​的​​​​​​身​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​两​​​​​​只​​​​​​圆​​​​​​润​​​​​​的​​​​​​香​​​​​​肩​​​​​​展​​​​​​露​​​​​​在​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​眼​​​​​​前​​​​​​,​​​​​​让​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​的​​​​​​呼​​​​​​吸​​​​​​不​​​​​​由​​​​​​快​​​​​​上​​​​​​了​​​​​​几​​​​​​分​​​​​​。​​​​​​金​​​​​​帐​​​​​​里​​​​​​的​​​​​​下​​​​​​人​​​​​​早​​​​​​已​​​​​​退​​​​​​下​​​​​​去​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​解​​​​​​开​​​​​​那​​​​​​件​​​​​​抹​​​​​​胸​​​​​​,​​​​​​而​​​​​​是​​​​​​将​​​​​​身​​​​​​体​​​​​​往​​​​​​后​​​​​​退​​​​​​了​​​​​​退​​​​​​,​​​​​​好​​​​​​让​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​更​​​​​​清​​​​​​楚​​​​​​地​​​​​​端​​​​​​详​​​​​​新​​​​​​婚​​​​​​妻​​​​​​子​​​​​​的​​​​​​娇​​​​​​躯​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​被​​​​​​他​​​​​​火​​​​​​热​​​​​​的​​​​​​目​​​​​​光​​​​​​看​​​​​​得​​​​​​浑​​​​​​身​​​​​​发​​​​​​烫​​​​​​,​​​​​​脸​​​​​​上​​​​​​热​​​​​​得​​​​​​几​​​​​​乎​​​​​​要​​​​​​昏​​​​​​过​​​​​​去​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​小​​​​​​手​​​​​​无​​​​​​措​​​​​​地​​​​​​不​​​​​​知​​​​​​该​​​​​​往​​​​​​哪​​​​​​放​​​​​​,​​​​​​正​​​​​​想​​​​​​把​​​​​​胸​​​​​​前​​​​​​护​​​​​​住​​​​​​,​​​​​​却​​​​​​被​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​抓​​​​​​住​​​​​​手​​​​​​腕​​​​​​拉​​​​​​进​​​​​​怀​​​​​​里​​​​​​,​​​​​​下​​​​​​一​​​​​​刻​​​​​​薄​​​​​​唇​​​​​​就​​​​​​咬​​​​​​上​​​​​​了​​​​​​她​​​​​​的​​​​​​香​​​​​​肩​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​嗯​​​​​​唔​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​”​​​​​​她​​​​​​软​​​​​​软​​​​​​地​​​​​​嘤​​​​​​咛​​​​​​一​​​​​​声​​​​​​,​​​​​​靠​​​​​​在​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​胸​​​​​​前​​​​​​直​​​​​​打​​​​​​颤​​​​​​。​​​​​​粗​​​​​​糙​​​​​​的​​​​​​大​​​​​​舌​​​​​​在​​​​​​雪​​​​​​嫩​​​​​​肌​​​​​​肤​​​​​​上​​​​​​不​​​​​​断​​​​​​舔​​​​​​舐​​​​​​着​​​​​​,​​​​​​从​​​​​​肩​​​​​​膀​​​​​​舔​​​​​​到​​​​​​颈​​​​​​窝​​​​​​,​​​​​​又​​​​​​滑​​​​​​回​​​​​​去​​​​​​吮​​​​​​了​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​来​​​​​​回​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​都​​​​​​说​​​​​​汉​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​女​​​​​​子​​​​​​是​​​​​​水​​​​​​做​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​原​​​​​​还​​​​​​不​​​​​​信​​​​​​,​​​​​​如​​​​​​今​​​​​​吻​​​​​​着​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​的​​​​​​小​​​​​​妻​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​她​​​​​​这​​​​​​一​​​​​​身​​​​​​冰​​​​​​肌​​​​​​玉​​​​​​骨​​​​​​简​​​​​​直​​​​​​要​​​​​​化​​​​​​在​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​口​​​​​​下​​​​​​。​​​​​​大​​​​​​手​​​​​​已​​​​​​经​​​​​​伸​​​​​​到​​​​​​了​​​​​​脖​​​​​​子​​​​​​后​​​​​​面​​​​​​的​​​​​​扣​​​​​​结​​​​​​上​​​​​​,​​​​​​刚​​​​​​准​​​​​​备​​​​​​把​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​身​​​​​​上​​​​​​最​​​​​​后​​​​​​一​​​​​​点​​​​​​遮​​​​​​蔽​​​​​​物​​​​​​给​​​​​​解​​​​​​开​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​感​​​​​​觉​​​​​​到​​​​​​肩​​​​​​头​​​​​​一​​​​​​湿​​​​​​,​​​​​​抬​​​​​​起​​​​​​头​​​​​​,​​​​​​发​​​​​​现​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​竟​​​​​​然​​​​​​哭​​​​​​了​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​少​​​​​​女​​​​​​泪​​​​​​汪​​​​​​汪​​​​​​地​​​​​​望​​​​​​着​​​​​​他​​​​​​,​​​​​​眼​​​​​​圈​​​​​​儿​​​​​​红​​​​​​红​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​不​​​​​​易​​​​​​察​​​​​​觉​​​​​​地​​​​​​蹙​​​​​​了​​​​​​蹙​​​​​​眉​​​​​​,​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​伸​​​​​​指​​​​​​给​​​​​​她​​​​​​拭​​​​​​去​​​​​​泪​​​​​​痕​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​哭​​​​​​什​​​​​​么​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​瑶​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​,​​​​​​”​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​抽​​​​​​噎​​​​​​着​​​​​​哽​​​​​​咽​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​怕​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​怕​​​​​​我​​​​​​会​​​​​​弄​​​​​​疼​​​​​​你​​​​​​?​​​​​​”​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​勾​​​​​​起​​​​​​唇​​​​​​角​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​别​​​​​​怕​​​​​​宝​​​​​​贝​​​​​​儿​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​会​​​​​​很​​​​​​轻​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​不​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​的​​​​​​,​​​​​​”​​​​​​其​​​​​​实​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​根​​​​​​本​​​​​​就​​​​​​不​​​​​​解​​​​​​人​​​​​​事​​​​​​,​​​​​​哪​​​​​​里​​​​​​知​​​​​​道​​​​​​第​​​​​​一​​​​​​次​​​​​​做​​​​​​那​​​​​​事​​​​​​会​​​​​​疼​​​​​​。​​​​​​她​​​​​​只​​​​​​是​​​​​​还​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​接​​​​​​受​​​​​​和​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​发​​​​​​生​​​​​​如​​​​​​此​​​​​​亲​​​​​​密​​​​​​的​​​​​​关​​​​​​系​​​​​​,​​​​​​虽​​​​​​然​​​​​​他​​​​​​是​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​哥​​​​​​哥​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​是​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​这​​​​​​还​​​​​​是​​​​​​第​​​​​​一​​​​​​次​​​​​​发​​​​​​现​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​虽​​​​​​然​​​​​​喜​​​​​​欢​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​,​​​​​​好​​​​​​像​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​接​​​​​​受​​​​​​把​​​​​​身​​​​​​体​​​​​​给​​​​​​他​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​不​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​对​​​​​​,​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​只​​​​​​能​​​​​​算​​​​​​是​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​哥​​​​​​哥​​​​​​的​​​​​​转​​​​​​世​​​​​​,​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​哥​​​​​​哥​​​​​​的​​​​​​记​​​​​​忆​​​​​​,​​​​​​其​​​​​​实​​​​​​也​​​​​​不​​​​​​算​​​​​​是​​​​​​飞​​​​​​光​​​​​​哥​​​​​​哥​​​​​​。​​​​​​这​​​​​​么​​​​​​宽​​​​​​慰​​​​​​着​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​感​​​​​​觉​​​​​​心​​​​​​里​​​​​​才​​​​​​好​​​​​​受​​​​​​了​​​​​​点​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​还​​​​​​等​​​​​​着​​​​​​她​​​​​​答​​​​​​话​​​​​​,​​​​​​她​​​​​​咬​​​​​​着​​​​​​唇​​​​​​找​​​​​​了​​​​​​个​​​​​​借​​​​​​口​​​​​​,​​​​​​声​​​​​​音​​​​​​又​​​​​​委​​​​​​屈​​​​​​又​​​​​​怯​​​​​​弱​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​我​​​​​​怕​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​怕​​​​​​你​​​​​​吃​​​​​​我​​​​​​,​​​​​​宫​​​​​​里​​​​​​的​​​​​​人​​​​​​都​​​​​​说​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​蛮​​​​​​族​​​​​​的​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​会​​​​​​吃​​​​​​人​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​哈​​​​​​哈​​​​​​哈​​​​​​哈​​​​​​!​​​​​​”​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​忍​​​​​​不​​​​​​住​​​​​​哈​​​​​​哈​​​​​​大​​​​​​笑​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​心​​​​​​头​​​​​​的​​​​​​那​​​​​​点​​​​​​不​​​​​​耐​​​​​​尽​​​​​​皆​​​​​​驱​​​​​​散​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​觉​​​​​​得​​​​​​这​​​​​​小​​​​​​家​​​​​​伙​​​​​​傻​​​​​​乎​​​​​​乎​​​​​​的​​​​​​可​​​​​​爱​​​​​​的​​​​​​紧​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​好​​​​​​瑶​​​​​​瑶​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​们​​​​​​蛮​​​​​​族​​​​​​男​​​​​​人​​​​​​确​​​​​​实​​​​​​会​​​​​​吃​​​​​​人​​​​​​的​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​眼​​​​​​见​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​小​​​​​​兔​​​​​​子​​​​​​似​​​​​​的​​​​​​抖​​​​​​了​​​​​​抖​​​​​​,​​​​​​他​​​​​​眼​​​​​​里​​​​​​的​​​​​​笑​​​​​​意​​​​​​愈​​​​​​发​​​​​​浓​​​​​​俨​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​这​​​​​​个​​​​​​吃​​​​​​,​​​​​​可​​​​​​不​​​​​​是​​​​​​那​​​​​​个​​​​​​吃​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​那​​​​​​…​​​​​​…​​​​​​”​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​确​​​​​​实​​​​​​糊​​​​​​涂​​​​​​了​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​是​​​​​​哪​​​​​​个​​​​​​吃​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​见​​​​​​状​​​​​​,​​​​​​越​​​​​​发​​​​​​想​​​​​​逗​​​​​​逗​​​​​​她​​​​​​,​​​​​​刚​​​​​​准​​​​​​备​​​​​​对​​​​​​她​​​​​​耳​​​​​​语​​​​​​一​​​​​​番​​​​​​,​​​​​​账​​​​​​外​​​​​​忽​​​​​​然​​​​​​响​​​​​​起​​​​​​低​​​​​​沉​​​​​​的​​​​​​通​​​​​​传​​​​​​声​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​大​​​​​​君​​​​​​恕​​​​​​罪​​​​​​,​​​​​​属​​​​​​下​​​​​​有​​​​​​急​​​​​​事​​​​​​禀​​​​​​告​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​听​​​​​​出​​​​​​来​​​​​​说​​​​​​话​​​​​​的​​​​​​是​​​​​​自​​​​​​己​​​​​​的​​​​​​心​​​​​​腹​​​​​​爱​​​​​​将​​​​​​木​​​​​​合​​​​​​,​​​​​​是​​​​​​以​​​​​​也​​​​​​没​​​​​​有​​​​​​生​​​​​​气​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​说​​​​​​吧​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​缇​​​​​​加​​​​​​部​​​​​​的​​​​​​少​​​​​​主​​​​​​打​​​​​​伤​​​​​​了​​​​​​守​​​​​​卫​​​​​​,​​​​​​抢​​​​​​了​​​​​​马​​​​​​匹​​​​​​往​​​​​​东​​​​​​逃​​​​​​了​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​的​​​​​​脸​​​​​​上​​​​​​这​​​​​​才​​​​​​现​​​​​​出​​​​​​冷​​​​​​色​​​​​​:​​​​​​“​​​​​​竟​​​​​​然​​​​​​让​​​​​​他​​​​​​逃​​​​​​了​​​​​​?​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​缇​​​​​​加​​​​​​部​​​​​​是​​​​​​蛮​​​​​​族​​​​​​九​​​​​​部​​​​​​中​​​​​​最​​​​​​后​​​​​​一​​​​​​个​​​​​​不​​​​​​服​​​​​​膺​​​​​​右​​​​​​金​​​​​​的​​​​​​部​​​​​​族​​​​​​,​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​新​​​​​​婚​​​​​​之​​​​​​夜​​​​​​差​​​​​​点​​​​​​独​​​​​​守​​​​​​空​​​​​​房​​​​​​,​​​​​​就​​​​​​是​​​​​​因​​​​​​为​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​为​​​​​​了​​​​​​收​​​​​​服​​​​​​他​​​​​​们​​​​​​,​​​​​​不​​​​​​惜​​​​​​亲​​​​​​自​​​​​​出​​​​​​征​​​​​​。​​​​​​好​​​​​​容​​​​​​易​​​​​​将​​​​​​缇​​​​​​加​​​​​​部​​​​​​大​​​​​​君​​​​​​斩​​​​​​于​​​​​​马​​​​​​下​​​​​​,​​​​​​又​​​​​​将​​​​​​他​​​​​​的​​​​​​儿​​​​​​子​​​​​​俘​​​​​​虏​​​​​​了​​​​​​回​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​没​​​​​​想​​​​​​到​​​​​​竟​​​​​​让​​​​​​那​​​​​​小​​​​​​子​​​​​​逃​​​​​​了​​​​​​。

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​“​​​​​​摩​​​​​​罗​​​​​​诃​​​​​​桀​​​​​​骜​​​​​​不​​​​​​驯​​​​​​,​​​​​​若​​​​​​是​​​​​​不​​​​​​能​​​​​​将​​​​​​他​​​​​​捉​​​​​​回​​​​​​,​​​​​​势​​​​​​必​​​​​​会​​​​​​放​​​​​​虎​​​​​​归​​​​​​山​​​​​​。​​​​​​”​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​站​​​​​​起​​​​​​来​​​​​​,​​​​​​松​​​​​​开​​​​​​方​​​​​​才​​​​​​还​​​​​​柔​​​​​​情​​​​​​蜜​​​​​​意​​​​​​的​​​​​​妻​​​​​​子​​​​​​,​​​​​​“​​​​​​木​​​​​​合​​​​​​,​​​​​​备​​​​​​马​​​​​​,​​​​​​我​​​​​​要​​​​​​亲​​​​​​自​​​​​​去​​​​​​捉​​​​​​拿​​​​​​他​​​​​​。​​​​​​”

​​​​​​ ​​​​​​ (P O P O ​​​​​​原​​​​​​创​​​​​​市​​​​​​集​​​​​​独​​​​​​家​​​​​​发​​​​​​表​​​​​​,http://www.popo.tw/books/576080)

​​​​​​ ​​​​​​ =====================================================

​​​​​​ ​​​​​​ ​​​​​​解​​​​​​释​​​​​​一​​​​​​下​​​​​​,​​​​​​宗​​​​​​隽​​​​​​现​​​​​​在​​​​​​还​​​​​​没​​​​​​爱​​​​​​上​​​​​​瑶​​​​​​姬​​​​​​,​​​​​​只​​​​​​不​​​​​​过​​​​​​因​​​​​​为​​​​​​是​​​​​​合​​​​​​法​​​​​​老​​​​​​婆​​​​​​又​​​​​​长​​​​​​的​​​​​​美​​​​​​美​​​​​​哒​​​​​​,​​​​​​所​​​​​​以​​​​​​肯​​​​​​定​​​​​​想​​​​​​来​​​​​​一​​​​​​发​​​​​​啦~╮(╯_╰)╭

​​​​​​ ​​​​​​

如果您喜欢,加入书签方便您下次继续阅读